Ժնեւում Սերժ Սարգսյանի ու Իլհամ Ալիեւի հանդիպման շուրջ Ազատություն ռադիոկայանի հետ զրույցում քաղաքագետ Մանվել Սարգսյանը նշել է, որ բոլորը սպասում էին հետաքննության մեխանիզմների հարցին: Ադրբեջանը տարուց ավելի բարդ քաղաքական վիճակում էր: Միջնորդները Վիեննայում կողմերին պարտադրել են նման մեխանիզմներ դնել, հետագայում ավելի կոնկրետացրել խնդիրը՝ Ֆրանսիայի նախագահը հայտարարել էր, որ կարող են պատժամիջոցներ կիրառվել զինադադարը խախտողների հանդեպ:
Վիճակը ստիպել էր Ադրբեջանին մտածել՝ ինչ անել:Մանվել Սարգսյանի խոսքով, Ժնևի հանդիպմանը Հայաստանը նահանջեց: «Հայաստանը չէր գնում և կարող էր չգնալ բանակցությունների, մինչև այդ պայմանը չկատարվեր:
Ադրբեջանը պայքարեց, իսկ Հայաստանը հրաժարվեց այս պայմանից», ասել է Սարգսյանը:Քաղաքագետի խոսքով, Ժնևի հանդիպումից հետո արված հայտարարությունը նշանակում է, որ այդ պարտադրանքը, որը հզոր քաղաքական լծակ էր Հայաստանի ձեռքին և զսպում էր Ադրբեջանի ռազմական գործողությունները, սադրանքները, փոխարինվեց նրանով, որ ընդամենը երկու հոգի ասացին, որ համաձայնվում են չկրակել:«Այ սա է կատարվել: Քարտ բլանշը վերադարձվել է Ադրբեջանին», նշել է նա:Խոսելով բանակցությունների նպատակի մասին՝ նա ասել է. «Պետք էր հասկանալ ինչու ես գնում: Ադրբեջանի նախագահը գիտեր ինչի համար է գնում, նա գնում էր ապացուցելու աշխարհին, որ Հայաստանը չունի նման պահանջ: Ինչի համար է գնացել Հայաստանը: Սա հարցերի հարցն է»:
Մանվել Սարգսյանի կարծիքով, այս անգամ նույնպես երևի որոշում է ընդունվել Ադրբեջանի շահից, Ռուսաստանի շահից ելնելով:Նրա խոսքով, հետաքննության մեխանիզմը հզոր գործիք էր, որ միջազգային հանրությունը նվիրել էր Հայաստանին 140 զոհի դիմաց, և նման բանից հրաժարվելը շատ ծանր հետևանքներ կարող է ունենալ:Մանվել Սարգսյանը նշել է, որ ժնևյան բանակցությունը Հայաստանի համար պարտություն էր, քանի որ կատարվել է այն, ինչ ցանկանում էր Ադրբեջանի նախագահը:Ըստ նրա՝ Ադրբեջանին ասում էին, քանի դեռ կրակում ես՝ բանակցություններ չեն լինելու: Հիմա հանգիստ կարող է կրակել ինչքան ուզում է: