Միլան Կունդերա, «Դանդաղություն», վեպ, ֆրանսերենից թարգմանությունը` Շուշանիկ Թամրազյանի, «Անտարես», 2020թ.:
«Դանդաղություն» վեպը վարակիչ մի ծիծաղի պատմություն է: Մինչ հեղինակի կինը նրան հիշեցնում է մոր երբեմնի հորդորը` վերջ տալ ամենի եւ ամենքի վրա ծիծաղելու վտանգավոր սովորությանը, պատումը չի ընկրկում: Հյուսվելով XVIII դարի գրող Վիվան Դընոնի «Ոչ մի վաղվա օր» նորավեպի առանցքի շուրջ` վեպի ճյուղավորվող սյուժեն խայտաբղետ, զվարճալի իր ցատկերով ինքնատիպ մի խորհրդածություն է ժամանակակից աշխարհի մասին` իրեն բնորոշ մոռացության գլխապտույտ կրքով եւ ժամանակի՝ ավելի ու ավելի սրընթաց մեքենայացվող ընկալումով:
Վեպը քողազերծում է հասարակական պայքարի հարաշարժ թատերաբեմերը` իրենց մշակած կարծրատիպերով: Մինչ Արեւմուտքն ու Արեւելքը իրար են նայում փոխադարձ կարծրատիպերի թանձր շղարշի հետեւից ու ոչինչ չեն տեսնում, սիրահարված Վենսանն ու Ժյուլին որոշում են սիրո տեսարան խաղալ` իրենց վիճակված միակ գիշերն ապրելու փոխարեն:
Վարակիչ է ոչ միայն ծիծաղը, այլեւ տարանցիկ իրադրություններն ու ռեպլիկները, որ թափառում են վեպի հյուսվածքում, պարբերաբար հայտնվում տարբեր հերոսների շուրթերին ու պատմություններում` դառնալով պոստմոդեռնիստական վեպի կազմալուծման տպավորիչ մի արար: