Սյուզան Փոլ Փաթի, «Հայ լեգեոնականները», մենագրություն, 288 էջ, «Նյումեգ» 2020թ․
«Հայ լեգեոնականները» ընթերցողներին ներկայացնում է Առաջին համաշխարհային պատերազմի ժամանակաշրջանում Միջին Արեւելքի պատմության կարեւոր, սակայն քիչ հայտնի կողմը: Հայկական լեգեոնը ձեւավորվեց այն ժամանակ, երբ դեռ շարունակվում էր Օսմանյան կայսրության կողմից հայ բնակչության ցեղասպանությունը, եւ լեգեոնի տեղակայման, գործողությունների ու կազմալուծման այս պատմությունն ի մի է բերում Միջին Արեւելքում Մեծ պատերազմի հետագա ընթացքը, ցեղասպանության հետեւանքները, հետպատերազմյան ապագայի հետ կապված` հայերի հույսերը, թուրք ազգայնականության վերածնունդը եւ մեծ տերությունների լկտի քաղաքականությունը:
Գիրքը ներառում է ականատեսների զեկույցներ, հուշեր, նամակներ, պատմություններ, փաստաթղթեր եւ լուսանկարներ, որոնք փոխանցվել են ընտանիքներին, ինչպես նաեւ այդ հուշերի մասին լեգեոնականների երեխաների ու թոռների հետ հարցազրույցներից հատվածներ: Դրանցից շատերը 1980-ականներին հավաքվել են Մայքլ Նաջարյանի կողմից եւ արխիվացվել:
20-րդ դարի առաջին Մեծ պատերազմում հաղթած երկրներն իրար մեջ բաժանեցին այն տարածքները, որտեղ հայ լեգեոնականներն ինքնապաշտպանվել եւ պայքարել էին անհավասար կռվում: Այդ դրվագները տեղ են գտել «Հայ լեգեոնականները» գրքում, որտեղ հեղինակը՝ Սյուզան Փոլ Փաթին, անձնական պատմությունները ներկայացրել է պատմական համատեքստում: