Քրիստոֆ Ռանսմայր «Վերջին աշխարհը», վեպ, գերմաներենից թարգմանությունը` Աշոտ Ալեքսանյանի, «Անտարես», 382 Էջ, 2019թ.
Ավստրիացի վիպասանին համաշխարհային հռչակ բերած այս ստեղծագործությունն արդեն թարգմանվել է աշխարհի երեք տասնյակ լեզուներով: Վեպի երեւակայական հորինաստեղծման մեկնակետը հռոմեացի մեծ բանաստեղծ Օվիդիուսի պատմականորեն հավաստված արտաքսումն է Օգոստոս կայսեր կողմից:
Գերժամանակակից առասպելապատում՝ անցյալի մեջ ներկայի սաղմերը տեսնելու փորձ: Պատմություն Օվիդիուսի եւ նրա այրված գլուխգործոցի որոնումների մասին: Կերպափոխված տեղանքում խաղարկվող հոռետեսիլք, որում հին աշխարհը հանդիպում է ժամանակակից կյանքին: Օվիդիուսն ի սկզբանե, իր առաջին գործերից սկսած անխնա քննադատություն է բանեցնում Հռոմի իշխանական բուրգի հասցեին եւ, չնայած հասարակության մեջ ունեցած իր գրական մեծ հաջողությանը, նա աքսորվում է` քաղաքային մի մարզադաշտի բացման արարողության ժամանակ կայսեր ներկայությամբ արտասանած իր համարձակ ճառի պատճառով:
Բնազանցական, զգայացունց թաքնատեսություն՝ գերող ու խոր, լեցուն մոգական տեսիլապատկերներով՝ կենսատու ու տագնապալի: Առասպելի ուժով կառավարվող, աղետի եզրին հասցված, խորտակվող մի աշխարհ: Սա ասք է աքսորի, գրաքննության եւ մոլորակի ավերմունքի մասին, մշակութաբանական ու քաղաքական առակախոսություն` ու միայն զարմանալիորեն արդիական, այլեւ վերժամանակյա: